artık beni zor bir süreç bekliyordu. gecelerce uyuyamadım. uyuduğumda ise kabuslar beni bekliyordu. çok nefret ettiğim sigaraya başladım. günde 4-5 tane içiyordum. sanki unutturuyor ya. sadece kendime zarar halbuki. dersane başladı artık ygs dersleri alıyorduk. biraz durgunlaştım. daha mantıklı davranmaya başladım. yavaştan da unutuyordum artık onu. gerçek aşkımdı ulan o benim. ilk defa evlilik hayalleri kurduğum sevgilimdi. en çok değer verdiğim(ailemden sonra) insandı. herkesten çok güveniyordum ona. sadece kendimi düşünmüyordum, her şeyi biz olarak düşünüyordum. fakat onun gidişi hayatımda koskocaman bir boşluğa sebep oldu. neyle doldurmam gerektiğine dair bir bilgim yoktu. lol denilen illete başladım. oynadım da oynadım pek de iyi bir oyuncu değilim oyunda. her neyse her ayın 26 ları benim yıkılışımı simgeliyordu. her ayın 26 sı ben sinirliydim, ben hoyrattım, ben bitiktim, ben ben değildim. hani bir şeyler olur da eski sevgilinizi hatırlarsınız ya. ben her takta onu hatırlıyordum. onca güzel anı, olay, konuşmalar, seni seviyorumlar, hayaller, planlar.. hepsi yüzüme bir tokat gibi çarpıyordu. çok sinirliydim. en ufak şeyde sinirleniyordum. okul da açıldı iyice yatıştım. mecburiyetten uyku düzenim yerine oturdu. kabuslar seyrekleşti. ders çalışmaya başladım. aklım artık doluydu