ben fenerliyken persie yoktu. okocha vardı. uche ve högh vardı.
kemalettin vardı gururumuz.
kemalettin, "uche ebru gündeş'in klibinde oynadıysa ben de ahmet kaya'nın klibinde oynarım" diye tutturmuştu. ne sevmiştik.
gençlerbirliği'ni tanıyınca değişti her şey işte. insanın yaşadığı şehrin takımını tutması başka bir hismiş. ne yazık gençlerbirlikli doğulmuyor bu ülkede..
ama işte o zaman gözümüz boyanmış demek ki. yani işte "kahpe bizans ilk günden doğru yolu şaşırtmış bize"
sonra bulduk.
(bkz:
işte bu yüzden gençlerbirliği)
