Napıyosun yazmıştı sadece bende mesaj yazamadığımdan zar zor aradım melisi

Ben- Aşkım nasılsın ? Mesaj yazacak bir durumda değildim bende aradım.

Melis- iyi değilim hakan. Sana ihtiyacım var. Dedi ve ağlamaya başladı.

Ben- Nerdesin şuan ?

Melis- Ege Üniversitesi hastanesinin ordayım.

Ben- Bekle geliyorum.

Ege Üniversitesi de hiç ışığa yakalanmasak hiç de araba olmasa anca yarım saatlik yoldu. Bende dua ettim inşallah yarım saatte gidebilirim diye. Ki öyle oldu neredeyse hiç ışığa takılmadık. Koştum hemen içeriye Melis bir tane ağacın altında oturmuştu dizlerini kollarıyla dolamış kafası da aşşağıdaydı. Saçlarından dolayı suratını göremiyordum. Ve ağladığını.

Gittim yanına çömdüm karşısına. Farketmemişti.

Ben- Melis ?

Kafasını kaldırdığında suratı ağlamaktan büzüşmüştü resmen. Gözleri kıpkırmızı hala ağlarken hakan diye hafiften bana sarılıp ağlamaya devam etti.

Ben- Burdayım canım sakin ol. Ne oldu ?

Birşey söylemedi ağlamaya devam etti yanına oturdum 1 saat boyunca teselli etmeye çalıştım neredeyse. En son biraz da olsa düzelmişti.

Melis- Hakan.. Dedem öldü.