Bu satırları bile yazmaya üşenirken aklımda hiçbirşey yok gibi. Kafamda artık en ufak bir zeka kırıntısı bile kalmamış gibi hissediyorum. Bakışlarım başka birisinin bakışları. Hislerim satılmış gibi başkasına ait. Avuçlarım boş.Hep suyu tutmaya çalıştığımdanmıdır? Bazı geceler geçtiğini farkettiğim çöp arabası bu gecede olanca gürültüsüyle kapımızın önünden geçiyor.Bu basık yerin bir kat altındaki berbat evden dinliyorum arabanın gürültüsünü. Arkada ayışığı sonatı çalıyor.Bir süpürge geçmiş üzerimden , bana ait olanları süpürmüş. Mutluluğu hissedemiyorum. Kalbimi kireçle kaplamışlar sanki kimseyi alamıyorum. Gecenin elleri boğazımdayken parmaklarım harflerin üzerinde isteksizce geziniyor. Nefes almak bile yorucu geliyor , üşeniyorum. Hedeflerim bir hayalden öte değil.Ben hayal kuruyorum başkaları yaşıyor.Bir kadın çiziyorum , başkasının kollarındayken tanışıyorum. Mavi gökyüzünden uzaklaştı şimdi siyahın , kederin , efkarın vakti. Güneş ve ışık rahatsız ediyor. Kabuğuma çekilmiş gençliğimin en heyecanlı günlerini harcıyorum. Düşünceler ve sesler kafa tasımdan taştı.O dopdolu zihin şimdi isyan edip kendini kapattı.Şiir yazardım eskiden artık boş geliyor , uzaklaşıyorum kendimden. Bambaşka birini , yeni beni izlerken buluyorum kendimi eski ben yenisine acıyor yenisiyse eskisine. Eskiden iyi bir insandım.Bir gün iyiliğimle saflığımla masumluğumla başbaşa kaldığımda içki sofrasında onlardan bir iş çıkmayacağını anladım.Tek zevk aldığım şey olan sigarayı bile zorla içiyorum sanki.Bu kadar yeterli sanırım artık kendimi anlayamıyorum.