dıbını yiyim kardeş eskileri hatırladım ben de. en yakın dostum intihar etmişti. sevdiği bir dişi de vardı. beş sene sürekli onu sevdi ama yakınlık da kurmadı kişisel sebeplerden ötürü. ben o kızı da tanıyorum. ama aram pek iyi değil tabi. kız bununla kanka gibiydi. ama bizimkisi yavaştan kaptırmış kendisini kıza. ve arkadaş baya asosyal ve melankolik olunca da kızla tamamen ilişkiyi kesmiş. bir anda yok oldu. bana dedi, sana sorarsa beni haberim yok diyeceksin. ok dedim ben de. ardından kız epey uğraştı falan. kaybolmadan önce de hoşlandığını ama bunun saçma olduğunu hoşlanmaması gerektiğini söylemiş kıza. kız da buluştuğumuzda konuşalım demiş. ama arkadaşım gibtir olup yok oldu. kızla tam bir sene görüşmedi, konuşmadı. kız aylarca aramış. pgibiyatriste gidip antidepresan almış. bana anlattı kız. derken hop, arkadaşın intihar haberi geldi bana. oturdum yarım saat hübgür hüngür ağladım aq. belliydi zaten edeceği. hemen kıza söyledim. intihar etmiş diye. ailesi dedi dedim. buluştuk falan bunla. konuştuk. beyler dıbınıza koyim. oturdum gene ağlıyorum. ölmek güzel şey ama dostluklar kurup sevgi besledikten sonra ikinci planda kalıyor aq.