Bazen böyle ne biliyim intihar edesim geliyor . Annem desen baskıcının teki . Giydiğim kıyafete vede aldığım şeylere karışır. Yediğim yemeğe bile karışır . Hayatımda değer verdiğim bana ait olan şeyleri elimden alır . Mutlu iken mutsuz olmama sebep olur . Geçenlerde baktım ki yalnız bu hayat geçmiyor sanaldan 1-2 kızla konuşayım dedim , kızın biri burnun büyük diyip güldü ve engelledi. Seni de allah yarattı beni de ne demek burnun büyük ? Sanki ben kendim istedim böyle olmasını . Küçükken evin zili çalmış bende kapıya koşarken ayağım takılıp burnumun üstüne düşmüşüm. Sonuç olarak bu burun böyle kaldı kırık olarak. Konuştuğum kızda yani sanarsın adriana lima nasıl bir ego kasmışsa anlayamadım . Abilerim de aynısını yapıyor değer verdiklerimi elimden alır ve benden derslerimde başarılı olmamı beklerler . Fakat ben mutsuz bir halde ve kafam incin bir halde nasıl benden ders çalışmamı beklerler anlayamadım . Üstüne üstlük bir de gözümü korkutmaya çalışırlar . Örnek vermek gerekirse abim karnen iyi gelmez ise aldığım eşyalarını geri vermem diyor. Lise 1'de kaldım . Lise 1 tekrar yaptım ve şuan lise 2'ye yeni geçtim. Normalde lise3 e geçmem gerekiyordu . Lise 2 ye geçtim fakat en sevdiğim iş olan bilgisayar bölümünü tutturamadım. Hocalarım beni severdi muhabbet ederdik bazen . Sırf beni sevdikleri için sınıfı geçirdiler yoksa yine kalacaktım . Benim aşk ' a inancım da yok . Herhangi bir kız ile çıkmaya başladığınızda durduk yere terk edilirsiniz sebebini sorarsınız "Sıkıldım" der. Hayat benim için bu kadar acımasız işte. Sudan sebepler yüzünden aile arasında kavga çıkar olay benim başıma kalır azar işiten ben olurum . Yeri gelir dayak yediğim bile olur. Ve ben susarım bana o kadar küfür edilir ağır sözler söylenir ağzımdan tek kelime çıkmaz . Bana söylenenleri içime atarım kimse benim ne yaşadığımı bilmez . Kimseye sırlarımı özel hayatımla ilgili bir şeyimi paylaşmam . Şuan da hayatımda en iyi 3 arkadaşım var . Onlar da küçüklüğümden beri tanıdığım kişiler. Baban yokmu det iseniz , ben 3 yaşında iken babam bizi kapının önüne koymuş. 1 gün bile beni aramadı . Bazen gelir buraya beni görür o da 5 dakika sürer sonra çeker gider . Hiçbir aile fotoğrafımız yok . Yarın öbürsü gün Allah korusun anneme birşey olsa bana ne abilerim ne de babam bakar. Benim hayatım tak çukuruna dönmüş durumda . Ben belki de şuan intihar etsem annem arkamdan gözyaşı bile dökmez . Bu kadar yalnızım işte . Tek sevdiğim şey bilgisayar ve teknoloji. Evde bilgisayar başında oturduğum zaman annem bilgisayarı kapat dışarı çık der , kapatırım bu sefer de dışarı çıkma bonzaici olur gelirsin der. Bilgisayarı açmaya çalışırım açma der . Neden diye sorarım ders çalış der . Ders çalışmak istemem bir ton azar ve küfür yerim . Hayatınızı en iyi şekilde geçirmeye çalışın . Bu kadar şeye rağmen hala intihar etmedim . Düşünmüyor da değilim . Ben hayatımda baba sevgisi görmedim . Annem ve babam boşandılar . Hayatımda istedimlerimi yapamamanın bir sebebi de babam yüzünden . Düzgün bir baba evladı ile ilgilenir harçlık verir ne biliyim baba olduğunu hissettirir yani . Cebimde günlük , haftalık veya aylık bir harçlığım yok . Bazen annem 1 lira verir onu da zorla alırım zaten .Annem çalışıyor ve de babamdan nafaka alıyor . Aslında durumumuz iyi denebilir evimiz kira da değil. Anneanemin yaptığı apartmanda kalıyoruz yani kira gibi bir derdimiz de yok . Ama bir anne oğluna neden harçlık vermez ? Yani şu 2 günlük dünyada neden böyle yaşıyorum ? Herhangi bir mutluluk kaynağım yok . Belki bir sevgilim olsaydı bütün mutluluğum o olabilirdi . Ama yok . Zaten olsa da benimle bir süre sonra kesin ayrılırdı . Cebimde 5 kuruş param yok ve yakışıklı deilim. insan'ı insan olduğu için veya o kişi olduğu için hiçbir kız sevmez .Bu hayatta ya yakışıklı ya da zengin olursanız değer görürsünüz . Kısaca ben hayatımı yaşayamadım . Siz yaşayın benim gibi olmayın . Bu yazıdan ders çıkarın kendinize . Daha 16 yaşındayım bakalım geçen zamanda ne gibi şeyler beni bekliyor ...