20:00 Hocanın Evi

Herşeyin üstüne birde annem ve babam ha.Direnecek gücüm canımı almaktan başka çarem yok.Son şansımı kullanıcam. Artık kimsenin yasını tutucak zamanım kalmadı.Bu boş duygular içinde evden çıktım. Biraz rahatlamak için haşimi aradım.Bir dostun tavsiyesine ihtiyacım vardı.AÇMADI. Nesi vardı bunun. Giderek uzaklaşıyordu sanki benden. Akşama kadar sahilde kıyıda köşede düşündüm durdum. Artık gitmeliyim.Bir taksiye atladım saat sekiz gibi hocanın evinin önündeydim. Madem bu bodrum son şansımdı benimle oynayan her neyse bunu iyi kullanıcağımdan şüphesi olmaması gerekiyodu. Kapıya vurdum zili çaldım.Ve beklemeye başladım.5 dakika boyunca kimse açmadı kapıyı. Artık dayanamıyorum diye kapıya yaslandığım anda içeri düştüm. Kapı kendiliğinden açılmıştı. Fakat evde kimse yoktu. Elime bir mum aldım ve evin heryerini taramaya başladım. Sedirin üstünde hocanın okuduğu kuranı buldum. Açıktı içinde küçük eski bir kağıda yazılmış iki kelime vardı.ÇIK BURDAN. Kafam artık o kadar karışıktı ki saçma sebeblerle geri dönmeyecektim. Hoca neredeydi?Onu arıyordum.Üst kata çıktım. Hoca ve karısının odasına girdim. Karısının kafasını vurduğu duvarda kurumuş kan izleri vardı. Yerde yolunduğu belli birkaç tutam saç. Arkamı dönüp yatağın üzerine baktığımda iki genç yatağın üzerinde birbirleriyle konuşuyordu. Onlara baktığımı farkedince gözleri kızllaştı.Tam çığlık atıcaktımki sesimin çıkmadığını farkettim. Gagasıyla cama vuran bir karganın sesiyle irkildim. Halisünasyon görüyordum. KENDiMDE DEĞiLiM! Odadan hızlı bir şekilde çıktım. Koridor alabildiğine zifiri karanlıktı. Birden üst katın lavobosundan sifon sesini duydum. Tüm cesaretimi toplayıp içeri girdim ki.AMAN ALLAHIM!