Hasan abi 55 yaşında aslan gibi adamdı voleybolda gençlere kök söktürürdü ilerlemiş yaşına rağmen hala sportmen bir vücudu vardı çok dinçti sabahları erken uyanır kahvaltısını hazırlar gazetelerini okur kimseyle makara kukara yapmaz ne futbol ne siyaset ne de din hakkında asla konuşmazdı her zaman yüzünde enteresan bir tebessüm, zafer kazanmış bir komutan edası, umursamaz, ölse de gam yemez bir tavrı vardı Herkes ona çok saygı duyardı insanlar ona saygı duysun diye yaptığı özel bir şey yoktu adamın kendi tarzı vardı onunla işi olan otamatikmen edebe girerdi onu uzaktan seyredip özenirdim bunu nasıl yaptığını çözmeye çalışırdım ama bir türlü aklım ermezdi adam sanki tılsımlı gibiydi en hararetli tartışmaya dahil olduğunda bile taraflar kuyruğunu sıkıştırırdı ve kimse ona saygı göstermekten gocunup rahatsız olmazdı. bu durum benim iyice dikkatimi çekti koğuşun eskilerinden ibrahim abiye Hasan abiyi sordum; abi ne iş bu adam herkes yanında küçücük kalıyor dedim. ibrahim abi, Hasan abiyi anlattı dehşete kapıldım, dinlediklerimden sonra ona olan sevgim ve saygım daha fazla arttı aklımda kaldığı kadarıyla, bu enteresan adamı size anlatmaya çalışacağım...