her kızın ruhunun derinliklerinde gün yüzüne çıkmayı bekleyen bi kahpelik vardır.(istisnalar hariç) müslüm babanın da dedigi gibi hangimiz sevmedik çılgınlar gibi. 3 yıl sevgili oldugum kızla artık arkadaş gibiydik ayrıydık. ben yine ondaydım aklım fikrim. bunla konuşuyoruz arkadaş gibi işte bende artık ümidi kestim olmaz diye unutmaya çalışıyorum. bu başladı ümit vermeye bu seferde. gel bizim sokaktan geç bi görüşelim. gel bana araba sürmeyi ögret filan dedim heralde tekrar olur bu iş. daha bi ton muhabbet oldu işte aynı dershaneye gidiyoduk sabah buluşmalar filan. neyse amk 1 ay böyle geçti benim kafamda olur bu iş var nasıl olsa yeşil ışık yaktı diye. bi gün açıldım buna. benim sevgilim var dedi. beynimden vurulmuşa döndüm amk. madem sevgilin var niye o kadar ümit veriyosun be amk. gelsin gitsin sigaralar alkoller.o zamanlar lise 3e filan gidiyorum. okula gitmezdim sosyal hayatım aksadı zaten amk. son sene üni sınavı var adam akıllıda hazırlanamadım yine son sene. kazanamadım ilk. daha sonraki yıl kazandım ama allaha şükür. özetle hayatımın belli bi dönemini gibti attı. ben lisede hiç bi kızla düşünmedim onun yüzünden. gibimde hiç kalkmazdı ona. o tabi üniversiteyi ilk senesinden kazandı. biz kaldık yine ortada olan bize oldu. hiç bi kıza degmez beyler evleniceginiz kıza anca deger. geçen vakitler bi daha geri gelmiyor. pişman olucagınız şeyler de yapmayın. bi bakmışsınız işler çok farklı yerlere gelmiş. bunu da anlatayım dedim içimde kalmasın. en azından kimseye ümit vermeyin. gibişmeyin demiyorum sevmeyin de amk. takılın geçin ama ümit vermek farklı bişey. neyse hadi eyvallah