"Aslına bakarsanız, ne yalan söyleyebilirim ne de
sokakta kadınları çevirip konuşmaya çalışırım. Bunlar,
pek benim yapabileceğim türden işler değil." Kadehimi
masanın üzerine koyduktan sonra sürdürdüm
sözlerimi. "Biraz çekingenimdir aslında... " "Ama bana
karşı pek çekingen davranmadınız."
"Davranmadım. Ama sizinle konuşmak için günlerce
kendimle mücadele ettiğimi bilmenizi isterim. Sizi ilk
gördüğüm günden beri, yanınıza gelmek konusunda
kendimle didişip duruyorum." "Beni ilk nerede
gördünüz ?"
"Burada" dedim elimle pencerenin dışını göstererek,
"ofisimin önünde, siz fundalıklı yoldan geçerken... "
Dalgm mırıldandı.
"Evet, bu yolda yürümeyi seviyorum." Dalgınlığından
kurtulup bana döndü. Sanki kızacakmış gibi kaşlarını
çatmıştı, ama bakışlarında hiç öfke yoktu.
"Yani günlerce beni izlediniz... " diye söylendi. "Özür
dilerim, izlemek değil de... Gayriihtiyarî gördüm,
pencereden bakarken... Görünce de... " "Görünce de
izlemeye başladınız." "Evet ama düşündüğünüz gibi
değil." Anlamamıştı, soru dolu bakışlarını yüzüme
dikti. "Aslında, bu sizi ilk görüşüm değildi. Sizi daha
önce de görmüştüm... "
"Öyle mi? Nerede?"