Onun yüzüne bakmalı, kokusunu duymalı, sesini
işitmeliydim. Bütün benliğimle bunu istiyordum, öte
yandan içimde bir korku taşımıyor da değildim. Ya
yüzünü gördüğümde, sesini duyduğumda, kokusunu
hissettiğimde onun düşlerimdeki kadın olmadığını
anlarsam!.. Bu korkunç bir yıkım olurdu benim için.
Şimdi, bir yanılsama da olsa, onu uzaktan izlemek
beni mutlu ediyordu. Ya gerçek bunu bozarsa? Ama
onu bu pencerenin arkasından seyretmek de
yetmiyordu işte. Kendi kendimle didişmelerle geçen
uzun günlerin ardından sonunda onunla konuşmaya
karar verdim. O gün sekreterimi, mesai bitiminden çok
önce yolladım. Kendime çekidüzen verdim.
Yapacağım konuşmayı defalarca aklımdan geçirdim.
Sonra pencerenin önüne geçerek heyecanla
beklemeye başladım. Sonunda fundalıklı yolda
göründü. Onu görür görmez elim ayağım titremeye
başladı.