ulan ibineler bir aşk acımız var onu paylaşalım dedik ayıp ettiniz. hayat toz pembe değil dıbına koyim hep zuhali gibicek değilim herhalde. neyse devam ediyorum.

ertesi gün okula gitmedim. yine kendim çalışıcağım bahanesiyle sağlam bir uyku çektim.uyandığımda annem zuhali de bize çağırmış, kahvaltı hazırlıyorlardı.
http://www.hanimefendi.co...din-tisort-modelleri1.jpg
böyle bir şey vardı zuhalin üzerinde. göğüsler fora anlayacağınız.aramızın tekrardan samimileşmesiyle benim aklımda "neden olmasın?" soruları da oluşmaya başlamıştı. ancak ne bir hamle yapıcak fırsatım, ne de zütüm vardı.
ben bunlara takılmak için
"oo kolay gelsin hanımlar" tarzı bir laf söyledim. gülüştüler.
annem,
"bcd zuhal ablan çok övdü beni sana, gurur duydum valla. afferin benim oğluma. hep böyle yardımsever ol bak."
tabii tabi.
zuhale bakarak
"anne benim bir şey yaptığım yok valla, zuhal abla sağolsun zehir gibi. ne anlatsam anlıyor."
zuhal abla hafif gülerek
"sağol bcd ama hakkını yemeyelim. senin gibi öğretmen zor bulunur valla."
bilmiyorum hepimizin anladığı şeyi mi kastetti.
"sınavlar ne zaman zuhal abla senin?"
"temmuzda canım , daha vaktimiz var dert etme sen."
canım mı? canım? CANINI YERiM LAN.
bu laflarla açıkçası tahrik olup, peteği unutmuştum.
"oo iyi o zaman, diğer derslerini de ihmal etmiyosun dimi?" bir öğretmen havasında, tembihleyerek söylemiştim bunu.
"yok yok etmiyorum"
etmemesi lazımdı zaten. aklı başında hiçbir kadın bu durumda olupta edemezdi.
kahvaltıyı ettik, ardından balkona çıktı annemle zuhal. bende odamda biraz diğer derslere bakıyordum. susamıştım, su almak için kalktım gittim mutfağa.
ben bardağı doldururken, masanın üzerinde bir telefon vardı beyler.
gidip daha yakından baktığımda zuhal ablanın telefonu olduğunu anladım.
ulan bir yanım telefonu kurcalamak, bir yanımda orda bırakmak istiyor yakalanma riskine karşın.
ama maalesef , pusula manyetik alanın etkisinde kalarak savaşa atılırcasına bana yönümü göstermişti.
gidip telefonu aldım, kilit falan yoktu. açtım direkt.