bu part peteği geç diyen panpalarıma gelsin, yakın sigaraları dıbına koyayım.

telefon titredi.
1 yeni mesaj..
1 yeni üzüntü,
veyahut 1 yeni mutluluk.

"bcd, yazdıklarına nasıl cevap verebileceğimi bilmiyorum. yazdıklarında gerçekten samimi olduğunu düşünüyorum. fakat ben bunların hiçbirini haketmiyorum bcd. sen benim için çok iyi bir arkadaşsın. öyle de kalmanı istemek zorundayım senden. bak yanlış anlama, gerçekten seninle bir alakası yok bu durumun. sadece olamaz bcd. seninle değil bir tek. hiç kimseyle olamaz bu sıralarda.gerçekten çok özür dilerim."

https://www.youtube.com/watch?v=ZpA0l2WB86E

zor be beyler.
en güzel hayallerinizi süslersiniz onunla.
artık öyle bir hale gelir ki o,
kimimizin her yemeğe kattığınız baharat,
kimimizin günde 5 vakit kıldığı namaz,
kimimizin sigarası haline gelmiştir.
artık onsuz kurulan hayaller, o kadar tat vermez size.
ve bunun en kötü yanı nedir?
o kadar alışırsınız ki bir süre sonra,
o yemek baharatınız olmadan yenmez bir hal alır.
gününüz, namazsız bir şekilde sona eremez artık.
adeta, ağzınız sigara olmadan bir işe yaramıyor gibi gelir.
işte, elinizden bütün bunlar alındığında sap gibi kalırsınız.
beynininizi onunla hayal kurarak öyle bir şartlarsınız ki, onunla olamayacağınızı anladığınızda beyin bunu kabullenmek istemez ilk başlarda.
rüyalarla avutur kendini bir zaman.
bir zaman istemsizce onu izlerken bulabilirsiniz kendinizi.
bir zaman siz hiç farkında olmadan onun gizli kuyruğu olmuşsunuzdur.
bir zaman...
bu olayın devamındaki mesajları yazmama gerek yok sanırım.
o gün zuhal ablayla çalışıcaktık tekrar. ben evde, odama takılı halde kalmıştım. telefonum bir köşede.
tahminen zuhal abladan 10 dakika aralıklarla gelmiş iki mesaj titretiyordu onu.
gibimde değildi.
gerçekten kötüydüm.
ilk defa reddedilmiyordum.
ama ilk defa koymuştu.
aradan bir saat geçti.
saat kaç olmuş bilmiyorum, kapı çaldı.
annem açtı kapıyı. gelen zuhal abla.
"bcd evde miydi semra abla?"