Ben yavaşça kanepeye doğru giderken, istemsizce yutkunmaya başlamıştım.
Annemlerin bu olayı nasıl öğrenmiş olabilecekleri hakkında en ufak bir fikrim dahi yoktu.
Naciye huursu?
Kafamda daha önce elediğim bir olasılık değil miydi?
Hayır. Sadece kendimi rahatlattığım bir olasılıktı.
En sonunda kanepeye oturdum ve babamın söyleyeceklerini dinlemeye hazırlandım.
"Oğlum bcd, nasıl söylesem... "
Bu her ne kadar hayra alamet bir başlangıç olmasa da, en kötüsünü de savuşturan bir başlangıçtı.
Ben bunu düşünerek rahatlarken babam konuşmaya devam etti.
"Bcd, Meltem teyzen.. Meltem teyzen vefat etmiş."
Meltem teyze eski komşumuzdu.3 sene önce kocasının işi sebebiyle Adana'ya taşınmışlardı. Ailecek sürekli beraber takılırdık.
Ben de çok severdim Meltem teyzeyi ama şuan gibime takmıyordum.
Yine de nezaketen neden öldüğünü vesaire sordum babama.
En son Adana'ya giderek 2-3 gün orda kalacaklarını söyledi babam, sınavların yoksa sende gel dedi. Ama sınavlar bu cuma başlıyacaktı, ben de gibe gibe evde kalıcaktım.
O gün akşamı ne petekten bir mesaj aldım, ne de zuhalden.
Zuhalden zaten baya umudumu kesmiş durumdaydım. Ama unutamıyordum. Hangi erkek ilk gibişini unutabilir ki dıbına koyim?
En son annemlere valiz hazırlamalarında yardım ettim, ardından biraz test çözüp yattım.
Yarın ve önümüzdeki 2 gün daha ev bana aitti, giderken de güzel bir para bıraktılar sağolsun.
Her neyse ertesi gün yine okul vardı geçiyorum buraları. Dershane de yoktu zaten ben de evin yoluna koyuldum.
Bizim sokağa geldiğimde Zuhal mahalledeki diğer kadınlarla beraber oturmuş, ara ara dalarak muhabbetlerine katılmaya çalışıyordu.
Bu ortamı tahmin edebilirsiniz beyler.
Annemler bir kaç gün olmayacağı için hepsi birden çekinme bi ihtiyacın olursa bize gel tarzında laflar edicekti şimdi.
Fakat ben bunu asla samimi bulmuyordum.
Bu huurlar 3 günde bir birbirlerine sövmelerine rağmen hep birarada takılıyodu.
Ben minik bir House of Cards draması olan bu ortamdan hızlıca geçmeye çalışırken Naciye teyze seslendi.
"Bcd"
Döndüğüm gibi koşarak kafasına bir uçan tekme atıp Zuhal'i de kucağıma alarak...
Muhtemel bir senaryoydu.Ama maalesef işler öyle yürümezdi. Zuhal bana bir tokat patlatır, Naciye teyzenin kocası Ekrem abi de av tüfeğiyle ebemi giberdi oracıkta.
"Buyur Naciye teyze?"
Bu esnada oturmuş kadınlara bir göz attım. Zuhal kafasını yere eğmiş, hiç giblemiyor havası veriyordu.
"Bcd evladım burdaki gerkes ailenden sayılır"
Ensestte yapmışız iyi mi?
"Herhangi bir ihtiyacın olursa gelebilirsin. Hiç cekinmene gerek yok."
Naciye teyze sanırım bana iş atıyordu.
Ben bu esnada kafalarını sallayarak onay veren kadınların arasında bir kez daha Zuhal'e baktım. Hala kafası öne eğik.
Benim ona baktığımı ve Zuhalin o durumunu fark eden Naciye teyze,
"Zuhal, öyle değil mi?" dedi.
Ulan kız en azından sizin aksinize yalan söylemiyordu. Ama söyleyecekti. Üzümün üzüme baka baka karardığını bir kez daha görmüştüm.
Zuhal kafasını kaldırıp benimle hiç göz teması kurmadan direkt Naciye teyzeye,
"Hı hı, öyle Naciye teyze"
Ben teşekkür ederek ordan ayrıldım.