pazartesi sabahı çok enteresan bir şekilde karnım aç uyandım. bu benim zaman ölçeğimde olması garip bir durumdu. çünkü 9 (!) yaşıma kadar sabah aç uyandığımı hatırlamam. bunun akşam yemek yemekle alakalı bir durum olmadığını da doktorlar söylemişti. ama her ne olduysa o sabah karnım zil çalıyordu. anneme açım dediğimde yüzündeki şaşkınlık ifadesi hala aklımda.. hızlıca dolaptan bir'şeyler hazırlamaya başlamıştı. ben bu duruma onun kadar şaşırmamış gibi davransam da içten içe " neden" demekten kendimi alamıyordum.