Ankaraya vardigimizda yeni uyanmistim. Dayim bagirarak telefonda birisiyle tartisiyordu. Bense elimdeki annem ve babamin fotografina bakarak tekrar dusuncelere daldim. Aglamak istiyordum ama artik aglamaktan gozumde yas kalmamis goz altlarim mosmordu. Insan inanmak istemiyor. Kirklarelinde sade ama huzurlu bir hayatimiz vardi. Simdi ise ankarada yalniz basimayim. Hayatin size ne getirecegi belli olmuyor iste.