Gunler birbiri ardina koşarken, gizemle 20 gün olmustu. Herseyi unutmustum. Hala zordaydik babam isleri toparlamaya calisiyordu. Begümün babasiyla ortaklik bitince, iki tarafta daha cok batmisti. Babam isi kurtarmak icin bir cok yola basvuruyordu. Saat 2 de gelip 6 da gidiyordu. Gercekten hirsli bir adamdi ve cok ama cok calisiyordu. Calisanlarin coguda issiz kalmisti. Butun bunlarla bogusurken babam, ben mutlu olmaya devam ediyordum. Gizem beni hep mutlu etmeyi basariyordu. Tek kurus para harcatmiyordu bana. Kendi aldiklarini kendisi veriyordu(ne kadar israr etsemde). Yeni bir aşk sandigim iliskiden cikan ben. Gizemi sevmeye baslamistim. Cünkü onun aşki bana karşiliksiz geliyordu. Benden hicbirsey istedigi yoktu. Ne para ne ilgi ne de sevgimi onun istegi sadece beni sevmekti. Ortadaydi cünkü bunlarin hicbirini vericek gücte degildim. Bunlar o zamanlar aklimi kurcalayan sorulardi. Ve cimenlerde altın saclarini, gogsumun uzerine bir örtü gibi dökup, ben o günesi kiskandiracak parlakliktaki saclariyla oynarken;

+Gizem sahi bise sorcam. O kadar zor bi zamanda geldin. Neden geldin ya. Benim o kadar berbat halimin neresini sevdin
-Ben seni sevmeyi sevdim. Dalıp giden gözlerindeki hüznü kiymetsiz seylere vermeni istemedim. Agliyordun canim. Gozlerinden yaş dokulmeden agliyordun. Ben o samimiyeti sevdim
+Seni cok seviyorum biliyormusun
-O bu super ilk kez. Öküzlügü aşiyorsun dedi. Gulumsedi

Sonra telefon caldi. Numara tanidikti. Telefonu actim. Begum ariyordu. Gene birakmamisti kevase. Mutlu olmami istemiyorfu