Uyandigimda ilk defa biseylerin yolunda gitmeyecegini yeni anlamaya baslamistim. Tamam begumun sevgisi asla degisemezdi. Ama babasi kafasina koydugunu yapan biriydi ve begum babasini ezemicek kadar sadik bir kizdi. Bu yonunu seviyordum. Ama bu yonunden nefret edicegim aklimin ucundan gecmezdi. Begumle bahcesehir benzinde bulustuk. Bunu su yuzden soyluyorum. Her ne kadar durumumuz al aşagı olsada aliskanliklarimizi degistiremiyorduk. Oturduk ve basladik konusmaya;
-Nasilsin alisabildin mi?
+Benim alisamicagim tek sey senin yoklugun biliyorsun
-Ayrilmaya grlmisim gibi davranma
+Peki neden geldik. Uzgun uzgun konusuyoruz begum
-Cunku uzgunuz. Babam o cocugu birdaha gozum gormesin 100 metre yanina yaklasma dedi
+Sen yaklasma ben yaklasirim
-Canim isin ciddiyetin artik farkina var. Ne kadar senin olsamda bu is ciddi.
+Ben hayatim dedigim kisiyi hayatimdan atamam begum. Hersryimi kaybetmeye yakinken bunu yapamam.
-Ara vermek zorundayiz "affetmeyi sevmem" anlamalisin. Ben babamdan ayriki bisey yapamam. Hele senin olmusken, sensiz nasil yapcam bilmiyorum dedi. Aglayarak kalkti