beyler bi baksanıza lan derdim var amk

hancı ona ilk başta yemek getirdi , o sırada üst katta ona bir oda hazırladı.ve ona hafif giysiler verdi.feb bu yardımı minnetle kabul etmişti , karnını doyurur doyurmaz üst kata çıkarak ona verilen odaya geçti.ve gözlerini öğlene doğru kapatarak uyudu... uyandığında koca bir gün geçmişti resmen , saat sabahın altısıydı.feb kalkarak üzerindeki kıyafetleri ihtişamlı zırhıyla değiştirdi. koca botlarını ayağına pek kullanmadığı miğferini başına geçirdi. ardından pelerinini sırtından aşşağı saldı.ve rahat rahat indi hanın alt katına , onu karşılayan kişi yine hancı olmuştu. oysaki bu kez hancıya yardım eden bir kaç kişi , ve yoğun müşteri ordusu vardı handa. hancı onu indirerek bir boş masaya geçirdi , kalabalık ve gürültü her yeri kaplamıştı. hancı ona yemekler getirdiğindeyse feb bunları alelacele doyurdu karnını.ve hanı hancıya verdiği son bir vedayla terkedip gitti. yolu epey uzaktaydı adanın, uzaklardaki talath dirnen vadisine bağlandığı ragnor köprüsüne gidiyordu yolu. talath insani leçhede doğa demekti ve kısa zamanda bölge haydutlarına talath rhunen , dünya polislerineyse talath süvarileri denmişti...

ve feb ,ragnora vardığında karşısında ufuğa kadar uzanan dengesiz bir köprü belirdi. zayıf ve acılıydı , kalasları ezik büzük dağalmıştı... feb bu köprüye ilk adımında kulaklarını yırtmıştı aniden salınan gıcırtı , yanları tutan kopuk kopuk halatlara tutunarak bir kaçl adımdan sonra öz güvenini yitirmeye başlamıştı. düşmesinin an meselesi olduğunu tahmin ederek köprüden aşşağı indirdi başını. gözleri koca bir okyanus ararken saf çorak topraklarla karşılaştı , şaşırmıştı.en son gelişinden evvel buralar kudretli ve verimliydi , köprüsü sürekli tamir edilir en küçük ayrıntıyı bile temizlerlerdi. boş topraklarsa pis ve acı verici görünüyor , feb'in burnuna acı bir koku yayıyordu.bir an için ürkerek yerinden sıçradı , büyük bir sallantıyla köprüde ilerlemeye başlamıştı. feb uzun bir yol katedsede yol üzerinde açlıktan ve susuzluktan dağılmıştı. yaklaşık 10 gün ilerledi dayanarak.ama bir adım atmaya bile mecali kalmadı en sonunda , yorgun bedeni zırhının ağırlığıyla yüklenerek kendini geriye bıraktı. kalaslar açı içinde parçalanarak feb'i aşşağıdaki topraklara kadar düşürdü...