Günler geçtikçe geçti. Artık aşıktım ben bu kıza. Seviyordum leylayı. Hemde çok seviyordum. O hala daha özkandan bahsedip beni derinden yaralıyordu. Acıların en büyüğünü çektiriyordu sanki bana. Söylemek istiyordum söyleyemiyordum nasıl söylenir lan böyle bir şey. Siz söyleyebilirmisiniz ? O beni kardeşi olarak görüyor sevdiği çocuğu yaşadıklarını anlatıyor . Kardeşi olarak gördüğüde onu seviyor hemde çok seviyor canını ver dese bir dakika düşünmeden verir o derece çok seviyor. Ağlıyorum lan içten içten haykırıyorum içten içe ama kimse anlamıyor beni. Geceleri köşeme çekilip hüngür hüngür ağlıyorum kimse fark etmiyor bile. Leyla evimde kaldığı zamanlar uyurken gizli gizli izlerdim onu huzur verirdi. Bazen karşısında oturur ağlardım. Uyanması için dua ederdim beni ağlerken görürse açıklama şansım daha kolay olurdu. Ama bu istediklerim hiçbir zaman olmadı. Bendeki değişikliği birtek Furkan fark etmişti. En azından fark edilmiştim. Kampüsteyken Furkan geldi bilader bir derdinmi var senin sorular sordu. Akşam eve gel konuşuruz dedim. Tamam dedi.