Üzerinde mavi-beyaz yatay çizgili bir t-shirt vardı, altında ise gök mavisi bir pantolon.

Gördüğüm ilk an gözlüğümü saçımın üstüne çıkartmış ve gülümsemiştim, yavaş yavaş yaklaşıp sarılmıştım ona.
O da bana sarılmıştı, bunun için beklemiştik biraz, hasret çekmiştik, sevmişti beni gerçekten, o güne kadar hiç sevilmediğim kadar sevmişti, çocuk gibi sevmişti beni, masumluğu rüzgârın savurduğu dalgalı sarı saçlarından damla damla damlıyordu.

Onunla ilk görüşmemizdi bu, sarıldıktan sonra elini tuttum ve yürümeye başladık, yaşımıza başımıza bakmadan park'a gidip öpüştük, kucağıma alıp park boyunca gezdirdim, kucağımdayken öpüştük, gerçekten zevkliydi bu, mutluydu ve mutluydum, önemli olan da buydu.

Onu ilk gördüğüm gün 17 eylül idi, yılını gibtir et, 17 eylül..

Sonbaharın o leziz kokusunu bilir misiniz?
Ondan daha güzel kokuyordu, sarıldığınızda ağlatacak kadar güzel kokuyordu, huzur kokuyordu, tutam tutam huzur serpilmişti üzerine.

Onu sevdim mi?
Emin olamadım hiçbir zaman.
Yalnızca tek duyguyu hissediyorum, onu özlüyorum.