Çocuk, Hikmet bakkaliyenin kapısını araladı ‘’Hikmet amca bu Mikasa toplar kaç para’’ diye sordu kafasını içeri uzatarak. Tezgâhın arkasındaki taburesinden hışımla ayağa kalkan Hikmet ‘’gibtirme topunu! Babana söyle hesabı kapatsın’’ diye çıkıştı çocuğa. Çocuk koşarak uzaklaştı bakkaldan, Hikmet veresiye defterini açtı, çocuğun babasını hatırlamıyordu aslında ama hangi çocuğun babasının borcu yoktu ki? Önüne gelen ilk isme yazıverdi
‘'parlak Rüstem’in komşusu, 3 lira’’
Ara sıra veresiye defterine böyle meblağlar eklerdi Hikmet, yaşının getirdiği unutkanlıktan mahallede kimin kim olduğunu hatırlamak için de betimlerdi. Defterde bizzat ismiyle yazılmış insan sayısı bir elin parmaklarını geçmezdi. O sırada içeri Sevil Hanım girdi. Hikmet’in veresiye defterine göre Sevil Hanım’ın adı ‘’küççük memeli karı’’
‘’1 kilo toz şeker tartsana Hikmet Amca’’ dedi.
‘’Tartalım tartmasına da şu hesabı diyom artık kapatsanız’’ diyerek şeker çuvalına doğru yöneldi.
‘’Tamam canım kaçmıyoruz ya Hikmet Amca ödeyeceğiz’’ diye karşılık verdi.
‘’Ya biz de üniversitede çocuk okutuyoruz sonuçta, bu dükkân dönecek ki bizim oğlan okusun değil mi ama’’ dedi biraz gururla biraz da kendini acındırarak.

Hikmet tarttığı şekeri ‘küççük memeli karı’ Sevil Hanıma uzattı.
Memeleriyle gündeme gelmekten rahatsız olur mu bilinmez, Sevil hanım ‘’yaz deftere, haftaya öderiz’’ dedi ve çıktı dükkândan.
Hikmet aldı kalemini eline, diliyle ıslattı işaret parmağını, başladı veresiye defterinde Sevil Hanım’a ayırdığı kısmı aramaya. Hemen buluverdi yeri ve yazdı ‘’küççük memeli karı, 1 kilo şeker’’

Saate gözü ilişti Hikmet’in, öğlen namazına 10 dakika kaldığını fark etti ve acele tavırlarla toplanıp bakkalı kapattı. Caminin yolunu tuttu Hikmet, ‘’küççük memeli karı için mahalle esnafı olarak aramızda silikon parası mı toplasak’’ diye düşünerek.