Onla ayrıyken hep bu şarkıyı dinleyip duygulanırdım: https://www.youtube.com/watch?v=vD5Rz7D7_Vk Şimdi de arkada bu çalarken yazacağım.

Lise 2'ye geçmiştik. ilk gün onu göreceğim için çok heyecanlıydım, aynı zamanda kendimi ona göstermek için sabırsızlanıyordum. En yakışıklı halimle gittim sabah okula. Ben eşit ağırlık seçmiştim o ise sayısal. En sevdiği, aramızı yapan kız arkadaşıyla da aynı sınıftaydı. Son derece mutluydular. Ben ise bana bir kelime söylesin diye günlerce bekledim. Onu çok özlüyordum, kalbim acıyordu. ilk gün din dersinde öyle midem bulandı ki anlam veremedim midem bozuldu heralde dedim. işin kötü tarafı, eşit ağırlık öğrencilerini ikiye bölmüşlerdi ve sınıfım 14 kişiydi. Hiçbir arkadaşım yoktu nerdeyse. Dokuzuncu sınıftaki bütün arkadaşlarım sayısal seçmişti. Yapayalnız kalmıştım. Neyse ki ikinci hafta sınıfları birleştirdiler 30 kişiye çıktık. Ve Nehir de ikinci hafta eşit ağırlığa geçti yani bizim sınıfa. Artık aynı sınıftaydık. Derslerde hep onu izliyordum. Yine ara sıra sevgili oluyorduk. Gözleri var ya beyler gözlerini bi görseniz... Neyse. Sonra uzun süre ayrıldık. Lise 2 bitene kadar bi daha hiç beraber olmadık. Ben de sınıftan hala en iyi dostlarım olan 2-3 adamla tanıştım onlarla takılıyordum. Mart ayında hayatımı karartan panik atakla ilk defa bir sinemada karşılaştım. Evet onun yüzünden, ayrılığın acısından bugün hala uğraştığım bu lanet olası hastalığa yenik düşmüştüm.