okandaki karının sesi

abraham lincoln u hep su kissasi ile hatirlar yad ederim: abraham lincoln o kadar cirkinmis, o kadar cirkinmis ki kendisinden olesiye nefret edermis. ya da en azindan kendisini cok cirkin bulurmus. yine bir gun kendisini cok cirkin bulurken canina tak etmis demis ki:

"ulan and olsun, benden daha cirkin birini gorursem sevabina oldurecegim."

o sirada makaminin kapisi acilmis, iceriye kabinesindeki bakanlardan birisi girmis. abraham herife soyle dunya gozuyle bir bakmis, cirkiin, kadiiit, gollum bir herif. cikarmis beylik tabancasini, demis ki:

"kusura bakma seni oldurmek zorundayim. son bir istegin var mi?"

bakan sasalamis, "var" demis. "neden beni oldurmek isteyesiniz ki?"

"az evvel iceri benden daha cirkin birisi girerse oldurecegime yemin ettim".

bakan bu cevap uzerine soyle bir lincoln e bakmis

"valla o kadar cirkinsem, bir saniye durmayin." demis...

fikra mi gercek mi emin olamadigim bu kissayi lincoln arkadasina yazdigi bir mektubunda nakletmis. belki duydugu bir fikradir, belki sakalasirken bulunan bir espridir. kanimca lincoln o kadar da cirkin bir insan degildir. lakin ihtimal genetik olarak "turk" oldugunu bildigimiz lincoln un kabinesinde de gecmis zamanda yine "turk oglu turk" bir bakan olan osman durmus un onceki hayatlarindan birisi denk geldiyse, hikaye alabildigine gercek, dogru gorunuyor. umarim vurmustur.