part 23

artık akşamı bekliyordum. bugün akşam olmaz vakit geçmez dedim içimden. içim içimi kemiriyordu. akşama gibiş vardı. bu ateş parçası kızla bu akşam sevişecektik. akşamki akışı planlıyordum bir taraftan da. ilk önce yemek yeriz. sonra bişeyler içeriz. romantik bir müzik eşliğinden öpüşmeye başlarız, vs... öğlen yemekten sonra tekrar masama döndüm. iş falan yapamıyordum aklım sadece stajyerdeydi. başka birşey düşünemiyordum. derken telefonum çaldı. arayan annemdi. hayırdır diyip telefonu açtım. "oğlum bu akşam babanla sana gelicez haberin olsun" dedi. içimden hayır olamaz dedim. bu akşam olamaz gelmeyin dedim içimden. tabiki gelmeyin diyemezdim ama işi yokuşa sürdüm. "anne akşam mesaiye kalıcam ben çok geç gelirim bugün teyzemde kalın isterseniz yarın gelin." dedim. annem oralı olmadı kaçta eve geleceğimi sordu ve tamam biz de o zaman geliriz zaten dedi. anlaşılan akşamki plan suya düştü. bu arada ailem benden uzakta oturuyor. bana yakın oturan teyzem var. teyzeme gelmişler sabahtan. akşam işten gelince de bana geçecekler ve ben de kalacaklar. artık kaç gün kalırlar o da belli değil. şansımı gibiyim dedim.

tam bir hayal kırıklığı. başka bir yol bulmalıyım diye kafa yormaya başladım ama bişey bulamadım. elimden bir şey gelmiyordu. bu işi ertelemekten başka çare yok gibiydi. kıza bunu nasıl söyleyeceğimi düşünmeye başladım. yanlış anlayabilir ve bir daha bu fırsatı bana vermeyebilirdi. öğleden sonraki molaya kadar bişeyler düşüneyim bişey çıkmazsa molada kıza söylerim dedim kendi kendime. sürekli şansıma lanet edip duruyordum. yine beyin iptal olmuştu hiçbir iş yapamıyordum. mola zamanı geldi çattı. aşağı indim. biraz sonra yanıma geldi.

heyecanı yüzünden okunuyordu. çok arzulu ve heyecanlı bakıyordu. benim telaşımı fark etti. "bişey mi var aşkım" dedi. evet dedim. " aşkım çok şanssızım ben böyle şans görmedim" dedim. iyice merak etti ne olduğunu sordu. durumu anlattım. bu akşam birlikte olamıycaz dedim. kız üzüldü, bozuldu. bunun gerçekten şanssızlık olduğunu benimle bir ilgilisinin olmadığını benim hala onu istediğimi anlattım. bana vermekten vazgeçmesin diye herşeyi dedim. kız "tamam yapacak bişey yok canım, erteleyelim bunu" dedi. biraz daha sohbetten sonra yukarı çıktık.

yukarı çıktık, masama oturur oturmaz aklıma bir fikir geldi. neden geçenki gibi akşam ofiste kalmıyoruz? madem kız bu kadar istekli ve vermeye hazır akşam mesaiye kalmayı da göze alır diye düşündüm. ama yan departmanın arka tarafı bu iş için pek uygun değil gibi. hem bir kere yakalanma tehlikesi atlattık orda. bu işi orda yapamazdık. başka bir yer bulmalıydım. aklıma en alt kattaki depo bölümü geldi. orada yere sarılı kartonlar vs var ve rahat bir ortam. akşam kimsenin uğraması da düşük ihtimal. ama orada kameralar var olmaz dedim ve depoyu eledim. sonra aklıma toplantı odası geldi. toplantı odası hemen karşımızda ayrı küçük bir oda. penceresi yok sadece kapısı var ve kilitlenebiliyor. ama anahtarı nereden bulacağım diye düşündüm. kontrol etmek amacıyla toplantı odasına girdim. içeri baktım, tam istediğim bir ortam var. kapı köşede kalıyor ve dışarıdan içerisi gözükmüyor. yani kapının önünden bile içerisini göremezler. ama içeri girerlerse saklanacak yerimiz yok. dolayısıyla içeri kesinlikle girememeleri lazım yani anahtarı bulup toplantı odasını kilitlemem gerek.