artık konuştuğu gezdiği herkesten onu kıskanır olmuştum ve onunla daha da çok vakit geçirmek istiyordum. eve gitmek ya da başka arkadaşlarıyla buluşmak için
bana ' eee napıyoruz bugün ' demediği günler küsüyordum içten içe. hatta böyle zamanlarda aşık olmaktan korkan yanım hemen ortaya çıkıyor ve vazgeç diyordu
her defasında vazgeç. sonra bir anda ondan nefret ediyor hatta bir daha görüşmemek için söz bile veriyordum kendi kendime. zaten bunun basit bir hoşlantı olduğunu
idda ediyor aynı zamanda bu iddayla birlikte kendimi ateşleyerek bende oyalanıcak bir arkadaş muhabbetinin ortasına atıyordum kendimi. insanın derdi neyse muhabbettide
o oluyor hep. kaçamıyorsun derdinden. hiçbir muhabbet oyalamıyor seni. çünkü sen bir yerden bağlıyorsun muhabbeti derdine yada derdini muhabbete.

- ya ben bir kızdan hoşlanıyorum ama daha konuşamadım. daha doğrusu hoşlanıp hoşlanmadığımdan emin değilim.
- neden emin değilsin ?
- ya şimdi ben ona hoşlandığımı söyliyim ama o kabul etmesin istiyorum.
- nasıl yani ?
- ben ona aşık olmak istemiyorum ?
- ama hoşlanıyorsun öyle mi ?
- ondan da emin değilim.
- peki abi derdin ne senin ?
- ya sanki istemediğim birini seviyormuş gibiyim. hoşlandığımı söyliyim o da kabul etmesin bu konuda orda kapansın istiyorum.
- tamam o zaman git söyle
- ya kabul ederse.

onca konuşmaların üstüne tek bir tavsiye çıkıyor ve hep bir ağızdan ; seviyosan git konuş bence *