sosyal fobi

2011 yazı liseden yeni mezun olmuşum üniversite sınavından çıkmışım büyük bir boşluk içindeyim. işte o zamanlar kendimi sorgulamaya başladım. neden böyleyim ? neden bu kadar sessizim ? bir ara kendimi iyiden iyiye sosyal fobik olduğuma inandırmıştım. boş zamanım ve asosyal olduğum için bol bol internette takılıyordum, genelde incide ekşide falan işte.o zamanlar bu sosyal fobi olayına takmıştım kafayı internette habire sosyal fobiyle ilgili şeyler araştırıyordum.

sonradan fark ettim ki sosyal fobisi olanlar genelde kalabalık ortamlarda tek kalamıyorlar mesela tek başlarına dışarda yemek yiyemiyorlar ya da caddelerde tek başlarına yürürken rahatsız oluyorlar hatta dolmuştan inerken bile inmek istediklerini söyleyemiyorlar(burası biraz genelleme oldu çok daha kötü ve farklı vakalar var biliyorum).bense bunların hepsini tek başıma yapabiliyorum.tek başıma kızılayda aba piknikte öğle vakti tavuk dönerimi gömebiliyorum ya da karanfilde dost kitabevinde tek başıma kitaplara gömülebiliyorum sonra eve dönerken dolmuş soförüne 'kaptan müsait bir yerde' diyebiliyorum.

ilerleyen zamanlarda fark ettim ki ben sadece sessiz bir insanım evet sadece sessiz bir yapım var sadece gerektiği zaman konuşuyorum ve sadece samimi olduğum insanlarla uzun uzun muhabbet ediyorum. insanlarla arkadaşlık kurmak için yapmacık hareketlerde bulunmuyor, kendi kişiliğimden fedakarlık etmiyordum. bence gayet düzgün ve karakterli bir insanım. bunu üniversitede birçok ortama girip birçok insan tanıdıktan sonra fark ettim.ben hep aynıyım yeni insanlarla tanışınca ya da bir kızı tavlamak için taklalar atmıyorum. böyleyim işte amk beni seven böyle kabul etsin gibimde de değil.

sonuç olarak biraz kendinizi zorlarsanız bu problemden kurtulabilirsiniz. belki de bu bir problem bile değildir ama siz farkında değilsinizdir. bakış açınızı değiştirmek ilk adım olabilir.

bakış açısı demişken bakıyorum da burda yazanların çoğu kız arkadaşlarının olmamasından muzdarip bu hayattaki en büyük sorununuz bu olmamalı, bence dolmuştan inerken bile konuşamamak daha büyük bir sorun.

benden size naçizane tavsiye;sosyal fobiyi levelleri olan bir bilgisayar oyunu gibi düşünün. mesela asansörden inerken ya da binerken birisinne günaydın, merhaba demek level 1,restorantta garson çağırmak level 2 vb.böyle böyle kendinize leveller koyun.en son level sizin için imkansız gibi görünen olsun. level atladıkça değişimi fark ediceksiniz bundan emin olun.