Çok kötüydüm beyler. Evde babam da yoktu. Dışarıdaydı sanırım. Yatağa yattım. Onu bulmaya yemin ettim. Ne olursa olsun karşısına çıkacak, ailesine de her şeyi ben anlatacaktım. Uyudum...
Sabah erkenden kalkıp, üzerimi giyinip çıktım evden. Servise bindim. Okula geldiğim gibi, Buse'nin en yakın kız arkadaşlarıyla konuşmaya başladım. Sordum. Hangi şehirde olduğunu, nerede yaşadığını. Bilmediklerini söylediler. Sadece tek bildiği gittiğiydi onların da. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Ettiğim yemin anldıbını yitirdi. Çünkü kimseye bir şey söylememişti Buse. Öylece gitmişti. Alışmam gerektiğini anladım ama çok zordu be beyler. Zaman geçmiyordu onsuz. Bir haftam uykusuz geçti, elimde telefon sadece ondan mesaj bekledim. Gelmedi. Gelmiyordu. Gelmeyecekti...