o banyoya doğru giderken ben kanepeye oturup köpeğimi yanıma çağırdım. kız yüzünü yıkayıp içeriye girdiğinde aristo kucağımdaydı. ben korkacak sanarken yanıma oturup köpeği sevmeye başladı. makyajı silinmişti, bu hali makyajlı halinden daha şirin gözüktü gözüme
-adı ne? diye sordu
-aristo
-seninle birlikte saatlerimiz geçti ama senin adını bilmiyorum, peki senin adın ne?
-benimki emre-
-...
-eee sen benimkini sormayacak mısın?
adını öğrenmek istemiyordum, onu gökyüzü saçlı kız olarak düşünmek hoşuma gidiyordu nasıl olsa 1 ya da 2 gün sonra gidecekti, hayatımın en garip gecesini geçirdiğim bu kızı selin ya da pelin gibi salak bir isim ile hatırlamak istemiyordum.
cevap vermeyince kızgın bir sesle
-ben de idil! memnun oldum, ama sen pek memnun olmuşa benzemiyorsun-
-neyse hadi kahvaltı yapalım dedi. mutfak ne tarafta ben hazırlarım diye de ekleyip ayaklandı.