samimiyet

Parka gittim çekirdek cips didi falan almıştım. Yan bank ta bir dede oturuyordu. Önümüzden elinde 1 çöple adam geçti. Dede de hemen kalktı arkasına koyuldu. Görüş mesafemde ki evin önündeki çöpe çöpünü attı adam. Dede ile de hararetli bir şekilde birşeyler konuştu 1-2 dk sonra dede banka geldi önceden oturduğu bankı es geçip selam verip yanıma oturdu. Başladı anlatmaya. Çöpü taşıyan adam 5 mahalle yukarıdan geliyormuş ve çöplerini dedenin apartmana satın aldığı çöpe çöplerini atıyormuş. Dede en son yeter demiş git kendi çöpüne at burası bizim çöp kutumuz. Adam çöp herkesin diyerek adamı sinirlendirmiş. Dede Allah herkesi ıslah etsin bu insanlık mı diyerek dert yandıktan sonra kendi bankına geçti daha sonra kalktı ve yavaşça uzaklaştı. Dedenin samimiyeti beni etkiledi. Belkide bu tür insanlara ihtiyacımız her zamankinden çoktur.