part 118

Biz hastaneye vardığımızda ambulans çoktan gelmişti. Danışmaya sorup danışmanın bizi yönlendirdiği kata çıktık. Sadık karidordaydı. iki eli yüzünde oturuyordu. Koşarak yanına gittim.

- Ne oldu Sadık? Resul nasıl?

Sadık: Baygınlık geçirdi gelirken. Hemsire normaldir dedi. Kan kaybediyormuş, olağanmış baygınlığı. Odaya aldılar.

Sadık ağlamaklıydı. Aslında herkes öyelydi. Sadığın yanına oturduk hepimiz. Kader abla hala ağlıyordu.

Kader: hepsi benim yüzümden. Gitmem gerekiyordu belki de onunla.

- abla saçmalama. Kim bilebilirdi böyle olacağını?

Esra: inşallah birşey olmaz.

- Merak etmeyin birşey olmayacak. Duvar gibidir Resul. Sağlamdır. Ona birşey olmaz.

Sibel yanımdaydi. Elimi tuttu. Yaşadığımız bu seri olaylar onu da çok yormuştu. Fısıldar gibi konuştu;

Sibel: hep böyle mi olacak Manco?

- neyden bahsediyorsun?

Sibel: böyle yani hep diken üstünde?

- Düzelecek bitanem düzelecek.

Elini alıp öptüm Sibelin. Odanın kapısı açıldı.