part 113

Hep beraber kalkıp hazırlandık. Biraz sonra çıktık evden. Kader ablada bizimle geliyordu. Mutlu bir aile olmuştuk şimdilerde. Kader abla bazen bize öğüt verip bir anne gibi yaklaşıyordu. Aşağı inip yürümeye başladık. Hava serindi. Sibel koluma girmişti. Sadık ile Aysel arkamızdan geliyorlardı. Resul Kader ablayla bir konuyu tartışıyorlardı. Biraz sonra Esra da tartışmalarına dahil oldu. Sibelle bende en önde yürüyorduk. Sibel başını dayadı omzuma.

Sibel: seni seviyorum.

- bebeğim?

Sibel: efendim canım?

- Yüreğime bir kuş kondu kaç zamandır. Yeri hazırdı sanki. Yerini ben hazırlamadım ama hazırdı sanki en bastan. Yerini yadırgadı sanki ilkin. Ama ben gönlümden bir şeyler daha kattım yuvasına. Durdu sonra. Hiç uçmasın. Hiç gitmesin. Gitmez değil mi?

Sibel: istersen gitmez.

Egildim şakağından öptüm Sibeli.

- gitmesin tabi. Hangi mevsimi istiyorsa yaşasın gönlümde, gönlünce.

Sibel: hem ben yadırgamadım yerimi, nereden çıkarıyorsun bunu?

- bilmem. Hissim o yöndeydi sadece.

Sibel: yanlış his bebeğim.

Elimi Sibelin omzuna attım. Sımsıkı çektim kendime. Durup arkaya baktım sonra. Resul Esra ve Kader abla hala hararetli hararetli birseylerden konuşuyorlardı. Sadık ve Aysel mutlu görünüyorları. Yürümeye devam ettik. Limon ağaclarinin kokusu burnumuza değdi sonra.