Ufuk doğuştan böyleydi kabullenmiştik dedi. Daha doğrusu kabullenmiştim. Kaşlarımı kaldırdım hafiften ne demek istedin gibisinden. Kocam dedi ufuğun bu hali benim suçummuş gibi davrandı dedi. Ufuğun doğumundan çıktım ufuğumu ben 3 ay elime alamadım. Her zaman sorunluydu. Allah hiç yakasını bırakmadı. Neden diye çok sordum kendime ama yıllar geçtikçe hayatta en çok sevdiğim şeyin ufuk olduğunu anladıkça şükretmeye başladım. 3 ay sonra ufuğu elime aldığımda ellerinin arasında pamuk koymuştu hemşireler. Bilmiyorum tabi ufuğumun hasta olduğunu. istemsizce parmaklarını kasıyomuş o küçücük görünmeyen tırnaklar ufuğun eline yara yapıyomuş dediler. (normalde o yaşta tırnak olmaz ama sürekli baskıdan olduğunu düşünüyorum ben) Bu ne diye sormaya kalmadan niye oğlumun avuçlarının içinde pamuk var demeden doktor bey sizinle görüşcek dediler. Ufuğumu öptüm öptüm ilk defa kokusunu içime çektim ve hala kokusu aynıdır biliyo musun dedi. Sonra doktorun yanına gittik benim beyle. Doktor bizimle ilgilenmiyodu ee değerli adam çok kişiyle uğraşıyoduk gittik oturduk. yarım saat sonra bizi farketti dedi ki siz? Ufuk bebek dedik 3 aydır solunumunda sıkıntı var diye elimize alamadık öpemedik yavrumuzu bizimle görüşcektiniz dedik.
Doktorda başlamış konuşmaya gözlerini kaçırarak