zaman geçti binler biz daha hiç buluşmamışız bile ama buluşalım dedık o sıra dersshanede açılacak seviye sınavı var biz tabi aynı dershanedeyiz ankara kızılay açıdershanesi dedik sınav günü buluşalım bundan öncede sevgilisinden ayrıldı bunu diyim anlaşamıyorduk felan dedi neyse ben bulşacagımız günü bekliyorum bir ara matmazelin kara kalem resminide çizdim oda elimde buluşma yerine dershaneye gittim merdivenlerden çıkıyorum karşımda dikiliyor benim gözlerimden anlatıyorum binler felaket tatlı bir kız zayıf 1.65 boylarında cıtı pıtı karşımda tam gittim yannda bır kız arkı var ben önce bunun elini sıktım bir elim omzunda sarıldık bıraz mesafeli ilk buluşma ne de olsa neyse kafeteryaya gectik oturduk amq ben kugulum tabi hep oyle oldum ama işte bundan geldi hep başıma bu umursamazlıgımdan kaybettim hep ben matmazeli
o gün gittik bır restorantta oturduk saatlerce o konuştu ben dinledim cok tatlıydı be dostlarım ne diyim karşımda dursun gözümü kırpmam sonra ordan ankara apdiipekçi parkına geçtik orda oturduk bır banka cocuk oyuncaklarınn yannda bır yer hayatımın en guzel anılarınn oldugu park matmazellesen güzelleşen bir park onuda anlatıcam zamnla binler o parkıda her gecişimde gözlerim doluyor o parkın her kosesınde bir anımız var matmazelle her kosesınde beni bekliyor sanki