part 40

- nerden uyduruyor bunu şimdi?

Sibel: inanmak istemedim ona.

Sigaram elimden düştü. Kaç yıllık arkadaşına inanmamıştı da benden duymak istemişti. Bunu duyunca bir yudum daha eksildi Esra zehiri içimden. Küfürler yagdirmaya başladım içimden Esraya.

- sana ne söylenir, neler duyarsın başka bilemem. hani sen bana sevdiğini söylerken yağmur yağıyordu. Ve sen aşkına, sevgine yağmuru, bulutları şahit tutmuştun. Bak simdi de yağmur var. Bu yağmur, bu akşam, bu karanlık, bulutlar ve tabiat şahit olsun ki her sabah yeniden doğan güneş gibi içimi aydınlatıyorsun. Ve ben içime doğan bu güneşimi seviyorum.

Daha sıkı sarıldı koluma. Daha derin dokunuyordu şimdi içime. Bir sigara daha yaktım. Yağmur azalmıştı. Sibelin ıslak saçları omzuma serpilmisti hafiften. Elimi cebimden cikarip omzuna sardım. O da bir eliyle belimi sararken diğer eliyle omzundan sarkan elimi tuttu. Bu arada telefon çaldı. Elini bıraktım Sibelin. Telefonu çıkardım cebimden. Arayan Esraydı.