Vedalaştım onunla da. Biraz iyi hissediyordum. Uykum gelmişti hemen kapattım telefonu. Huzurla ölmek istiyordum. Yalnız ve sessiz. Keşke biraz halim olsa da beni bulamayacakları bir yere gitsem diyordum. Beynim öyle bir uyuşuyordu ki ne yaptığımı kontrol edemiyordum. Oysa hemen uyumak istemiyordum. Biraz düşünmem gerekiyordu. Onu asla affetmeyecektim. Onun zaten umurunda olmazdım. Peki ailem beni affeder miydi? Onun gülüşünü düşünüyordum, annemin benden sonraki halini hayal ediyordum, babam bensiz ne yapar diyordum… Bari bir dua etsem derken kendimi balkonda buldum. Bir anda bıraktım kendimi yere. Yağmur yağıyordu. Öyle güzeldi ki. Gözlerimi son kez açtım. Bir yağmur damlası tam gözümün içine damladı. Ve gözlerimi tekrar kapattım.