Evet beyler devam ediyorum.
Ben Büşra'ya karşılık vermedim. Durdum öylece sanki beynim boşluktaymış gibi. Sarılamazdım da. Sevgilisi vardı. Ama ayrılıcaktı. Ya ayrılmassa.. Bu düşünceler arasında kızı hafiften ittim ve gözlerinin içine baktım. Parlıyordu gözleri. Yarım kalan işini bitir dedim. Başını salladı. Gittim sınıfıma oturdum sırama. Teneffüsü bekledim. Büşra gerçekten de özcandan ayrılmıştı. Direk yanıma gelmişti teneffüste. Başka yapmamı istediğin bir şey var mı diye sordu. Güldüm. Bir ilişkiyi bitirmek senin için bu kadar kolay mı dedim. Kalktım tuvalete gittim. Özcan ağlıyordu. içim sızladı. Kızdan gerçekten hoşlanmıştı. Ben de hoşlanmıştım ama artık değişik hissediyodum. Bunu benim için başkasına yapan biri, başkası için de bana yapabilirdi. Biz Büşra'yla hiç sevgili olmadık. Aslında benim hiç sevgilim olmadı. Tek sevdiğim kızdan soğumuştum. Ama takılıyoduk. Belki de beni gerçekten seviyodu büşra ama ben artık ona karşı tek bir şey hissediyordum. Onu da ben değil aletim hissediyordu. Kendi kendime kafayı yemiştim. Bu kızlar hep böyle diye. Kendilerini düşüyolar. Daha mutlu oldukları yerlere gidiyorlar ardında bıraktıklarına bakmadan. Güvenilmezler. Büşrayla bir gün koridorda yiyişiyorduk. Kuytu bir köşede. Öpüyordum. Memelerine dokunuyor kalçasını sıkıyordum. Sonra birden elini dıbına attım. O kadar da değil dedi kaşar. O gün ilk defa keraneye gittim.