part 25

Kızları yurtlarına bıraktıktan sonra ıslanmış bir vaziyette yurdun yolunu tuttuk bizde. Bir yandan yürüyor bir yandan sessizliğimizi sonlandırmaya çalışıyorduk. aklıma zarifoğlunun bir şiiri geldi. Sibele yazmak istedim. yazdım sonra;

'sensiz bu sessizlikte deliler gibiyim.'

Sibele haksızlık mı ediyordum bilmiyorum. Daha çok alışmaya başlamıştım onu hissedebiliyordum. Esrayı kıskandırmak isterken nerelere gelmiştik. Ya Sibelin bunları Esrayı kıskandırmak için yaptığımdan haberi olursa? Ne olacaktı acaba? Tepkisi ne olurdu? Çok sonradan öğrenecekti.

Sibelden mesaj geldi;

'hiç bitme olur mu yüreğimin zarif tılsımı?'