Şimdi diceksiniz ki be dıbına koduğum ailen anana baban yok mu senin. Annem ilk kanserini atlatalı 5 sene yeni bitmiş. kontrole gitmişiz doktora oh bitti sonunda son diye. Adam suratımıza bakıp,
-Evet açık konuşucam uzatmayı hiç sevmiyorum. diye başlıyor ve devam ediyor.
-Metastaz yapmış.

Beynimden vurulmuşa dönüyorum, eminim ki konunun cahilleri mevcuttur ben de ozamanlar cahillerdendim, hiç biriniz umarım bilmek zorunda kalmazsınız. Adam anlıyor durumu devam ediyor.

-Yani yeniden kansersin. Seni ameliyat edemem çünkü bildiğin vüzuduna avuç avuç kum atmışlar gibi delik deşik olursun. kemoterapiye devam edeceğiz. Gittiği yere kadar.

Annemin gözünden yaşlar süzülüyo benim içim akıyor fln derken, ilk kemoları çok sert geçen annem tekrar almam diyor ve doktor çok keskin bir tavırla;

-Senin için yapcak bşy yok ozaman ölürsün, sıradaki gelsin diyor ve oturduğum yerden tek hamlede elemanın yakasına yapışıyorum,
-Annem o benim dıbına koduğum nebiçim konuşuyorsun derken bi şekil beni kapıya atıyolar annem de yanımda beni sakinleştirmeye çalışıyor.