Olaylardan sonra iyice ortam durulmuştu. yine kuzeygüney izleyip daha efkarlanmıştım. niye hala tam olarak kuzey değildim? daha da hırslanmıştım. bu sefer sürekli telefon elimde kimsenin aramamasına rağmen huur çocuğu ferhat diye dikkat çekmek için bağırmaya başladım. evde altın günü vardı o gün. annem odama gelip kuzeyciğim sakinleşmelisin evladım ihihiğ dedi. başımdan kaynar sular dökülmüştü. annem kuzey olduğuma ikna olmuştu, ama kuzeyciğim neydi? Sanane handan hanım seni neyi ilgilendirir, tırnaksız oğlun güneyin sırtınız sıvazla gibi çok alakasız saçma sapan bi cümle kurdum. bunları dedikten sonra annem güney kim bile demedi. o kadar alışmıştı bana. içeri gittiğimde teyzelerin yüzüme baktığını ve vah vah nidalarını duyar gibi oldum. ama aldırmadım, çünkü kuzey aldırmazdı. 10 - 15defa durduk yere eyvallah deyip, aynı kuzey gibi burnuma dokunduktan sonra evden çıktım.