sonra bir akşam ansızın kapı çaldı. akşam haberleri izleyerek mütevazi öğrenci soframızda ev arkadaşımla yemeğimizi yiyorduk. aklımın ucundan pelinin geleceği geçmiyordu. bakmadan kapıyı açmam genelde ama o an açtım çok hazırlıksız yakalandım bi anda. pelin dedim sessizce. kapıyı tam açmamıştım. kapıyı iterek içeri girdi. arkadaş gördü tabiki o günden sonra hiç bir şey sormamıştı çocuk... odama yürüdü ben de ardından. ayaktaydık yine. bu sefer kendimi durduracağım diye kendime söz veriyordum odaya yürürken. gözlerime baktı. gözlerinde yine o alev vardı. yine o tanıdık koku. yine o saçlar. yine pelin. giderek gözüme güzel görünüyordu. giderek büyülüyordu. çarpışmayı önlemeye çalışan bi makinist gibi hissettim kendimi. son gücümle freni tutan... yaklaştı dudağımı yavaşça öptü. sonra uzaklaşıp bana baktı. ve tekrar yaklaşıp öpüşecektik ki başımı çevirdim. gözlerindeki alev nefrete dönüştü. beni sen zehirledin dedi! beni sen mahvettin! kanıma bi zehir gibi girdin. seni seviyorum allahın cezası ve sen de beni sevmek zorundasın dedi...