Evet beyler askerdeyken bir adam vardı. isimleri değiştirerek yazdığım için onada selim diyelim. Bu selimin çürük raporu almak için deli taklidi yaptığı sanılırdı. Her günde dünyanın dayağını yerdi bu adam. Çok acaip hareketleri vardı. Dolu silah da
vermezlerdi buna. Neyse bir gece ikimiz nöbet tutuyoruz. Hiç konuşmuyoruz. Ulan ama içimde inanılmaz bi sıkıntı var. Neyse Selim'e bi döndüm bu bir noktaya kitlenmiş bakıyor. Ulan nereye bakıyor bu hava karanlık önümüzde ağaçlar falan var. Hiç bir şey gözükmüyorda zaten.
Neyse bunu çok önemsemedim ben. Sonra durduk yere patlattı bi kahkaha. Bende irkildim. Anasını satıyım KORKUYORUM. Diyorum ulan Selim noldu ne var falan.
Bana cevap vermedi ama bende feci tırsıyorum. Bi müddet sonra bu bana döndü ve baktığı noktayı işaret ederek oradaki şeyi görüp görmediğimi sordu. Bu sefer benim içim iyice sıkılmaya başladı. içimden diyorum nerden çattım buna falan. Neyse cevap vermedim
buna. Yine bir süre sonra imalı bir tavırla baksana ya kırmızı elbiseli kıza ne kadar sevimli dedi. işte tam o an başımdan aşağı kaynar sular döküldü. 7 sene
önce yaşananlar dün gibi gözümde canlandı. Beyler inanılmaz korkuyordum. Selim ne alakaydı ? Neyse ki bi süre sonra duruldu zorda olsa nöbeti tamamladım.

Askerlikte öyle böyle bitmişti. Askerlik yaptığım şehirdede bizim yakın bi akraba yaşıyordu. 1-2 gün onda kaldım derken
memlekete, ailenin yanına dönme vakti geldi çattı. Otobüs yolculuk derken memlete vardım. Sırtladım çantamı başladım bizim
köye yürümeye. Saat akşam 9 gibi aldı yine içimi bi sıkıntı. Tam bizim köyün girişinde baktım kamp kurulmuş, çadırlar madırlar kalabalık bir grup.
Neyse geçiyorum tam baktım ahmet seslendi. Gittik sarıldık ettik. Beni yanlarına davet etti sonra kıramadım bende. Bu gece beraber kalırız yarın
sabah geçerim eve diye düşünüyorum içimden. Neyse gece sohbetin muhabbetin dibine vurduk derken bi vakit sızmışım. Uyuyorum ve birden ezan okunmaya başlıyor.
Sabah ezanı. Ama sesi o kadar berrak ve o kadar hoş ki. Yani ne bileyim bi garip işte. Gözlerimi bi açıyorum. Beyler etrafımda ne kamp var ne ateş var
ne ahmet var. Ben yine başladım kafayı yemeye. Olanlardan ahmete bahsetsem bi türlü bahsetmesem bi türlü. Neyse ruh gibi köye döndüm aileyle hasret giderme falan
derken günler haftalar geçti. Eş dost vasıtasıyla istanbul'da iş
buldum kendime. Bir süre sonra ev ayarladım birde. Görüntüde her şey güzeldi. Evi daha yeni tutmuştuk. 3 belkide 4 gün olmuştu.
Ama benim sorunlarım devam etmeye başlamıştı. Özellikle askerde beni etkileyen o gece daha sonrasında o kamp olayı.
Unutmak mümkün değildi ki. Her gece kabuslar... Ardı arkası kesilmiyordu. Gitmediğim doktor kalmamıştı. Artık ruh sağlığım bozulmuştu
Tüm gün dua ediyordum ama ne fayda. En sonunda ağladığımı bilirim hıçkıra hıçkıra ağladığımı. Yine sıkıntılı günlerden birinde kapı çaldı.
Kurtuluşum seneler sonra kapımı çalmıştı beyler.
En etkilendiğim kısım son kısım ise son kısımdı. Buradaysanız son kısmı anlatıp bitiricem.