maçın sonunda beni ilk tebrik eden kamildi. üstümüzü değiştirip bizi okula zütürecek servise yöneldik tam salondan çıkarken semih hoca beni çağırdı gittim izlemeye gelen adamlar tanıştırdı hoş beş derken beni antremanlara davet etti.
evdekilerden izin almam lazım dedim.
hocamın ve abimin desteğiyle evdekilerden izin alındı.
bir kaç antremandan sonra hoca lisans çıkacağını söyledi havalara uçtum. ama klüp ortamı farklıydı . ozamanlar tmac ayakkabılar vardı popüler herkesin ayağında ondan var çoğuda zengin veledi artist tipler ben gaziosmanpaşalı gariban hacınınoğlu tırışka ayakta markası belli olmayan ayakkabılar ama bunlar beni pes ettiremezdi çünkü bendede aslan gibi yürek ve yetenek vardı.hem oynadığım takımda taraftarı olduğum takıma oyuncular gönderiyordu pes edemezdim klüp okul derken okulda tanındım çevrem genişledi . o sene ilçede şampiyon olduk . gerçekten herşey çok iyi gidiyordu. klüpten 3-5 para kazanmayada başlamıştım . ben hayallerimi evdekilere anlattıkça onlar çok kaptırma kendini diyordu.
velhasıl kelam benim basketbol hayatım zor ama başarılı geçiyordu.
bir sabah okul takımı antremanı için okula gittim okul antremanları beton zeminde oluyordu. takımdada burak diye bi eleman var son sınıf ve boyu 2,02 beyler tipte şaban ama abimin arkadaşı diye saygı duyuyorum falan. eleman ben turnikeye kalkarken bloklamaya çalıştı ama nereme vurduğunu hatırlamıyorum kendimi yerde buldum kafam beton zemine çakıldı.
gözümü hastanede açtım ve başımda semih hocayla babam vardı.