Anı defterini açtım 3 yıl önce neler yazdığıma bakıyorum . Gözlerim doluyor boğazıma bir şey takılıyor . Bunu hakediyor muyum diyorum kendime ? Ben bu kadar her noktasını en ince ayrıntısına kadar hatırlarken onun beni dostu olarak görmesi ne kadar acı . Hayattan zevk alamıyorum bazen uyuyamıyorum bazense duygularım patlıyor içimde tutamıyorum yazıyorum ben de kime anlatsam ya bi gibtir git başımda bu kadar dert var dinleyemem diyor eyv diyorum . Aileme anlatsam boşver diyorum kendimş bu kadar uzduğumu bilseler herhalde yasaklar başlardı . Telefon pc yasağı . Boşversene her şeye rağmen hayat devam ediyor ams böyle ama böyle . Şimdi yatıcam 4 saat sonra kalkıcam ygs kasıcam 4 saat sonra o uyuyacak . Ben günaydın msj atıcam o kalkınca gorucek . Klagibleşti hayatım pc desen içimden gelmiyor artık oyunuda bırakınca . Arada baskete çıkıyorum veya bizim arkadaşlarla havuza gidiyoruz . Şimdi kış geliyor ne olacak ben biliyorum ev okul arasında yalama olucam .