Kardeşim ameliyata girmeden önce hepimizle konuştu. Odada cenaze havası vardı sanki. Ağlıyorduk hepimiz. Kardeşime mavi önlüğü giydirmişlerdi onu öyle görünce bile içim parçalandı. Gözleri mosmor olmuştu ağlamaktan. Mutlu olması lazımdı stresten uzak bir hayat sürmesi lazımdı artık onun. Yavaş yavaş hastanenin odasından çıkardılar sedyeyle, bizde yanından gidiyorduk. Ellerini tutmuştuk girdi ameliyata. Zor bir ameliyat olacağını biliyorduk. Kapının önünde perişan halde tek bir haberi bekliyorduk. O yataktan kalkmama riski vardı ama bu düşünceye hiçbir zaman kafa yormadım. Hep onun iyi olmasını düşündüm.