Bu toplumda sessiz sakin efendi çocuklar her zaman kaybetmeye mahkumdur. Bendemi öyleydim ? Evet öyleydim efendiydim. Herkesin taktir ettiği ama benim utandığım bir şeydi bu efendilik. Çevredeki kızların gözü hep serserilerdeydi efendilere bakmazdı onlar. Hem haklıydılar kim naspınki gençliğin baharında sessiz sakin takılmayı. Eğlenmek isterler gülmek isterler biraz aksiyon isterler sonuçta ergenler.O dönemin kızlarını hatırlıyorsunuz değil mi ? Yaptıkları kaşarlıkları marifet sanıp gururlanan tiplerdi onlar . Ergenlik dönemimde bir seçim yapmam gerekiyordu. Ya efendiliğimi ön plana çıkarıp sessiz sakin bir çocuk olacaktım yada bende çevremdeki insanlara ayak uyduracaktım. Kararımı serseri olmaktan yana kullandım.

Edit: Hikaye bitmiştir arkadaşlar.