Klavye başında atıp tutmayan, vatan millet aşkı ile yanıp tutuşan, hakkaniyet duygusu tavan yapmış insan evlatlarının başvurularına ilişkin Genelkurmay Başkanlığından yapılan açıklama.

4-5 yıl önce hain bir pusuda şehit düşen 27 kardeşimizden sonrada böyle olduydu. Akın akın millet askerlik şubelerine koştu. Kabul edilmeyenler Dededen Babadan yadigar silahlar ile koruculuk yapmaya başladıydı. insanın gözleri doluyor.

Kardeşlerim, bu vatan bize atamızdan dedemizden miras. Unutmayın ki atalarınızdan size ne mal ne mülk ne ihtişamlı şaşalı hayat miras kaldı-ne de kalacak. Size NAMUSLARI ŞEREFLERi ONURLARI KANLARI miras kalacaktır ve unutmayın emanate hıyanet edenin ne bu dünyada ne de ahirette iki yakası bir araya gelmez.

"Emânet kaybedildiği zaman yani -işler ehli olmayanlara verildiği zaman- kıyâmeti bekle" (Buhârı, ilim 2)

"Emânet sahibi olmayan kişinin gerçek imânı yoktur" (Ahmed bin Hanbel, Müsned, III, 135).

Peygamberimiz, vergi memurluğu görevi isteyen Ebû Zerr el-Gıfârî’ye şöyle demiştir: “Sen güçsüzsün; bu iş emânettir; emânet, üstesinden gelemeyen kimse için kıyâmet gününde zillet ve perişanlık doğurur.” (Müslim, imâre 16)

"Münâfığın alâmeti üçtür. Söz söylerken yalan söyler. Vaad ettiği, söz verdiği zaman sözünde durmaz. Kendisine bir şey emânet edildiği zaman hiyânet eder." (Buhârî, iman 24, Şehâdât 28; Müslim, iman 107, 108, Hadis no: 59; Ebû Dâvud, Sünne, hadis no: 4688; Tirmizî, iman 14; Tecrid-i Sarih, 1, no: 31)

Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın.
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.
Doğacaktır sana va'dettiği günler Hakk'ın...
Kim bilir, belki yarın... belki yarından da yakın.
Bastığın yerleri "toprak!" diyerek geçme, tanı!
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehîd oğlusun, incitme, yazıktır, atanı;
Verme, dünyâları alsan da, bu cennet vatanı.
Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki fedâ?
Şühedâ fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ!
Cânı, cânânı, bütün varımı alsın da Hüdâ,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüdâ.
Ruhumun senden, ilâhî, şudur ancak emeli:
Değmesin ma'bedimin göğsüne nâ-mahrem eli.
Bu ezanlar-ki şehâdetleri dînin temeli-
Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli.
O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım;
Her cerîhamdan, ilâhî, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır rûh-i mücerred gibi yerden na'şım;
O zaman yükselerek Arş'a değer belki başım.
Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl;
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl.
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl:
Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklâl!

ALLAHUEKBER!