En son ağladığımı hatırlıyordum kıyıya vurduğumda. Üstüm başım yaralanmış, yerde haraket edemiyordum. Kaarle yi gözüm arıyordu ancak bulamadım. Zihnimi biraz kurcaladım, herhalde 200-300 metre kala bayılmıştım. Evet ondan sonrada Kaarle yi bırakmış olmalıydım. Sahile baktım, hiçbir yerde Kaarle yoktu. Parmağımı bile kımıldatamıyordum. Vücudumdan kan çekilmiş gibiydi. Belimde bıçak saplanmışcasına ağrı vardı. Gözlerim kararmıştı. Elimi belime zütürdüğümde sıcaklık hissettim. Belim yaralanmıştı. Büyük ihtimalle akıntının yönü değişmişti ben bayıldıktan sonra. O sırada bir kayaya çarpmıştım. Biliyordum burda bana hiçkimse yardım edemezdi. Ancak özgür olarak ölecektim. Kaarle özgür bir şekilde ölmüştü. Bunun verdiğini tebessümle gökyüzüne baktım, kuşlara baktım...

Kaarle nin cansız bedeni italya kıyılarında ölü bulundu.
Kimliği tespit edilemeyen bir şahıs, aldığı sert darbeler yüzünden iç ve dış kanama geçirmiş ve adada ölü bulunmuştur. Ancak yüzünde bir gülümseme vardır...