Öğrencilik hayatım Kıbrısın en zor üniversitesine gelmemle başlamadan bitti. istanbul izmir Ankara gibi şehirlerde okuyup öğrencilik hayatını yaşayamadığım için çok pişmanım. Burada beni tek tutan şey mezun olduktan sonra bu okulun beni en iyi yerlere getirebileceği olasılığına inancım.
Ama diğer yandan öldüm söndüm bittim. Sosyal yanım öldü. Arkadaş ortamı yok canın sıkıldığında beyoğlu bahçeli alsancak gibi yerlere gitme olasılığın yok. Burada olan derme çatma Türkiyede olsa hapçıların uğrayacağı kalitede 3 5 cafeye bağımlı durumdayız.
En kötü yanı ne biliyor musun okuldaki herkes 2. senesinden sonra alışma evresine girip Stockholm sendromuna bağlıyor. Herkes içine düştüğü tak çukurundan son derece memnun. Tatmin olmuş gibi görünüyorlar. Buna ben de dahil çoğu zaman.
Ama bazen bir kenara çekilip baktğımda ne tak yiyoruz lan burda diyorum.Ne tak işimiz vardı da geldik bu allahın gibtir ettiği çöle bi okul için değer miydi lan öğrencilik, gençlik yıllarını yaktığına diyorum.
Yandı öğrenciliğim gençliğim burda. Dersler zor sosyallik yok herşey bomtak
Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim iyi geceler