Annem odadan çıkınca kapıyı kapattım hemen ve sırtımı kapıya dayadım. "Sanırım biri benimle dalga geçiyor," dedim gözlerimi yataktaki kutuya dikip. "Bizimkilerin işine de benzemiyor ama... " Sırtımı kapıdan çekip, telefonumu aldım az önce bıraktığım yerden. Aklıma gelen ilk kişiyi, Ali'yi aradım hemen. ikinci çalışta beni meşgule atıp, ardından "Şu an kahvaltı masası ile uğraşıyorum, uyandıysan hemen gel" diye mesaj gönderdi telefonuma. Dediğini yaptım, yapacak başka bir şey olmadığı için. Hızlıca giyinip, Alilere gittim. Yavaş yürüyerek on beş dakika, hızlı yürüyerek on, koşarak beş dakikaydı Alilerin evi bize. Kafam biraz bulanık olduğu için, koşmayı tercih ettim o gün. Yuvarlanmaktan sonra koşmak, beni rahatlatan ikinci şeydi çünkü.